Oktober

De afgelopen weken dacht ik regelmatig terug aan vorig jaar. Wat hadden we toch een heerlijke tijd in Frankrijk toen! Nu Nora leerplichtig is, kregen we het helaas niet gecombineerd 😦 Niet dat we het niet geprobeerd hebben 😉

Een jaar later heb ik nog steeds niet alle stoffen die ik toen kocht gebruikt. Ik maak er zonde van, terwijl niet gebruiken nog veel meer zonde is. Op de to-do lijst ermee dus! Een drager, een tas, een stuk spannen voor aan de muur? Opdracht 1: bedenken wàt ik ermee ga doen. 

Maar niet vandaag! Vandaag genieten we van het zeldzaam mooie weer. We zijn naar het strand gegaan. En we zijn niet de enigen… Het eerste plan, Vlissingen, ging aan de kant door ongelukken en dus file, plus werkzaamheden. Plan twee, Cadzand, hebben we wel gehaald. Hier blijkt het vliegerfeest te zijn, dus het is extra druk op en rond het strand. 

Nora trok meteen haar bikini aan, Menno had wat overtuiging nodig om zijn spijkerbroek te wisselen voor een korte broek. 

Skäller is ook mee! Na maanden tobben met z’n poot, lijkt de laatste ontsteking nu echt de kop ingedrukt. Hij geniet van zee en zand alsof hij een jonge hond is. De druktemaker vergeet voor het gemak, dat hij al seniorenbrokken krijgt 😉

Uitspraken!

Vannacht was het weer zo ver. Het komt niet vaak voor maar de kleine man was onrustig. Hij riep nogal eens “mama!” en dan liep ik naar zijn kamertje. Er was van alles niets aan de hand: knuffeltje kwijt, deken lag niet goed, muziekje was uit… Dat laatste is niet gek lijkt me, maar ik kreeg vannacht niet uitgelegd dat het muziekje na 20 minuten stopt en geen uren doorspeelt 😉 Menno sliep niet meteen weer in, en lag steeds nog even te kletsen. Op een gegeven moment kwamen broccoli, aardbei en framboos voorbij 😀 Dat was allemaal prima herkenbaar, maar ook zijn verbasteringen kwamen voorbij. Menno noemt een WC namelijk consequent café… Wij weten ondertussen wat hij bedoelt, maar onderweg leidt dat nog wel eens tot verbaasde gezichten. Zijn knuffel is in de loop van de tijd verbastert tot “kiki”, zijn loopfiets is zijn motor. Zijn loopfiets heet nog steeds “waki”, een enorme verbouwing van waterfiets, een woord dat Menno ondertussen prima kan uitspreken 😉

Zo heeft ieder kind zijn/haar eigen versprekingen. Sommige ervan onthouden we, en andere verdwijnen uit ons geheugen. Van Nora kan ik me zo 1-2-3 niet eens een verbastering bedenken! De knuffel-pinguïn heet gewoon Pinguïn, de knuffelbeer gewoon Beer. En ik vind het toch wel jammer dat ik haar versprekingen ver vergeten ben.
Ik ken de uitspraken-boekjes om zulke uitspraken vast te leggen. Een andere mogelijkheid is het opslaan op m’n telefoon, maar ook dat vergeet ik steeds. Toch is het misschien leuk om een FB-pagina of site op te zetten, om uitspraken (en hun betekenis) te verzamelen? Zoiets als omdenken, maar dan met de verbouwde woorden die kinderen gebruiken in hun taal.  Ik heb zelf iets in mijn hoofd waarbij je de uitspraken kunt insturen, kunt opslaan onder een eigen kenmerk en/of kunt vormgeven in een lijstje/spreuk en dan kunt delen op FB. Ik ben heel benieuwd wat jullie daarvan denken?

 

        or       

 

 

Jongen vs meisje

Zó, dat had ik niet zien aankomen zeg! Tuurlijk, jongens zijn anders dan meisjes, en het karakter van die twee schatten van ons is ook best verschillend. Maar naïef als ik was, dacht ik Menno op dezelfde manier te kunnen corrigeren als Nora. Nou, mooi niet dus!

Mijn kleine Binkie is de laatste tijd veranderd in een oncontroleerbaar monster. Een lief monster, met guitige oogjes, aanstekelijke lach en een hartje van goud. Een monster dat zich niet laat corrigeren, alles een “grapje” vindt, constant de grenzen opzoekt en daar moeiteloos nog een flink eind overheen gaat. Een monster dat diep verdrietig is als ik boos ben, op dat moment meteen vraagt wanneer hij weer lief is of wanneer we weer vriendjes zijn. Een monster dat het ene moment zó ontzettend lief kan knuffelen, spelen en kletsen en het andere moment compleet over de rooie gaat om zoiets onbenulligs als een verkeerde kleur rietje, een jas die dicht moet of het feit dat er echt boodschappen gedaan moeten worden. 

Het is een fase, ja dat is bekend. Alleen op dit moment kan die uitspraak me gestolen worden en tob ik aan met ons kleine monster in peuterformaat. Nog een half jaartje en onze jongste gaat naar de basisschool. Op dit moment een mijlpaal die ik graag zie komen en aan de andere kant zo lang mogelijk wil uitstellen!

Glimlach

Vanmorgen ontving ik in de mail deze spreuk “Een glimlach is het makkelijkste en goedkoopste kado”. Ik vond het een toepasselijke uitspraak. Vannacht viel ik namelijk met een glimlach in slaap. Vannacht was het een cadeautje aan mezelf. 

Afgelopen dagen had Skäller een flinke terugval. Even waren we bang dat zijn poot opnieuw gebroken was. Gelukkig blijkt hij zijn poot alleen overbelast te hebben. Op advies van de dierenarts heeft hij dus weer even absolute benchrust. Een dagje later ging het alweer stukken beter, toch houden we hem nog even in zijn “hok”. Het gevolg is dus ook, dat Skäller verplicht beneden slaapt. 

Vannacht onweerde het echter, en daar dat vindt Skäller dus echt een drama. Hij piepte en jankte er zielig op los, en inderdaaad, daar kan ik dus geen weerstand aan bieden 😉 Ik wist ook, dat als ik hem uit zijn bench liet, hij meteen naar boven zou willen. De deur dichthouden is een zeer tijdelijk oplossing, die springt hij namelijk zelf open… 

Zoals ik eigenlijk zelf al wel wist op het moment dat ik wakker werd, kon ik net voor de hoosbui losbarstte geen weerstand meer bieden. In overleg (ach ja, je moet wat om 3 uur ’s nachts…) heb ik Skäller toch maar uit de bench gehaald en naar boven laten gaan. David mocht hem vanmorgen naar beneden dragen 😉 Het duurde een kwartiertje voor ik Skäller echt gekalmeerd had! Toen zuchtte hij eens tevreden (hoop ik dan maar) en viel naast me op zijn hondenkussen in slaap. 

Eerlijk gezegd mis ik het ondertussen als Skäller niet naast ons ligt, of op zijn minst de vrijheid heeft om naar boven te komen. Dat het onweer vannacht er toch voor zorgde dat hij niet de hele nacht in de bench hoefde was voor mij dus geen straf. 🙂

Spreken is goud!

Nog één behandeling in Eindhoven, en Nora’s intensieve logopedie-traject zit erop. Zowel in de praktijk als op school zetten we dan de voortuitgang door. Als we nu terugkijken, heeft Nora al zo enorm hard gewerkt… Amper drie jaar was ze, toen we voor het eerst naar logopedie gingen. Alle behandelingen en vooruitgang ten spijt, bleek eigenlijk al snel dat haar uitspraak heel ver achterliep. Eerlijk gezegd, wisten we dat zelf ook wel. 

De logopediste heeft ons vanaf het begin gewezen op de mogelijkheden voor extra ondersteuning. Toen Nora in de kleuterklas kwam, brak het moment aan om zo’n traject te starten. Thuis begrepen we Nora meestal wel, en soms ook helemaal niet… Maar in de klas was het lastig. Het belemmerde Nora niet, maar we wilden problemen ook voorkomen. De doorlooptijden en de extra onderzoeken kostten toch nog meer tijd dan we hoopten. De uitslagen waren wel volgens verwachting, zowel voor de problemen in de uitspraak als de verwachte intelligentie. Deze combinatie leidde tot extra ondersteuning op school. Om Nora nog beter te ondersteunen in haar spraakontwikkeling wordt de reguliere logopedie aangevuld met ambulante begeleiding tijdens schooluren. 

Het gevoel was wel, dat er een extra boost nodig was om Nora ineens een grote stap vooruit te helpen. Deze push kan ze krijgen door een intensieve behandeling in Eindhoven. Zes maandagen werden we daar verwacht, om drie uur achter elkaar logopedie te krijgen. Wij ja, want Nora kreeg de logopedie-behandeling, en wij als ouders keken mee via camera of in de kamer. 

Nu de eerste periode in Eindhoven erop zit, en we in het najaar terug mogen om de voortgang te laten meten, rest ons nog één taak. We moeten Nora blijven schaduwen zoals ze dat noemen. Niet alleen veel voorlezen, maar ook veel antwoorden met dezelfde woorden als zij gebruikt. Op deze manier hoort ze de correcte uitspraak, en wordt het voor haar steeds makkelijker om die over te nemen. Soms voel ik me daardoor een papegaai 😉 Maar dat heb ik graag voor haar over! #koppiekrauw

Complicaties

Heerlijk genietend in de tuin van deze zomerse dag vond ik het tijd voor een nieuw berichtje van mijn kant. Ik zag dat mijn vorige blog alweer bijna drie weken geleden was. Tot zover mijn intentie om minstens om de week een bericht te plaatsen 😉 Deze keer neem ik jullie mee naar een stukje vervolg na Skällers eerste operatie na het ongeluk.

Skäller is vorige week nogmaals geopereerd. De operatiewond heelde niet netjes, waarschijnlijk kwam dit door de zwelling. Erger was de wond in zijn elleboog. Een week geleden haalden we het verband van zijn poot en toen schrokken we. Onder het verband was door de druk een fikse wond ontstaan, die ook nog erg ontstoken was. Een zondag-bezoek aan de dierenarts volgde, waar we extra en nieuwe medicijnen kregen, en de afspraak voor controle. De ontsteking was na een paar dagen verdwenen en de dierenarts besloot de wond op Skällers elleboog te hechten en de operatiewond schoon te maken. Het was een paar dagen afwachten of de hechtingen op zijn elleboog hielden, maar na vijf dagen ziet het er gelukkig nog steeds goed uit.

Skäller is ook ruim over de helft van zijn verplichte zes weken bench-rust. Wanneer we morgen op controle gaan, krijgen we hopelijk een schema om weer langer met hem te mogen wandelen! Gelukkig heeft Skäller nu wel vrede met zijn plaats in de bench. Hij loopt er nu zelf in als hij hoort dat we een koekje voor hem pakken. Die laatste weken komen we dus ook wel door. 

We hopen wel, dat hij binnenkort zijn kap af mag, of op zijn minst omgedraaid kan dragen. De harde plastic kap van de dierenarts hadden we na een paar dagen al vervangen door een comfy cone. Het grote voordeel is dat die flexibeler is, waardoor Skäller comfortabeler kan liggen. Ook kunnen de balijnen eruit, en kan de kap dan worden omgevouwen. Daardoor kan hij toch een stuk makkelijker eten en drinken. De harde plastic kap was na een paar dagen al flink beschadigd, deze comfy cone geeft meer mee als Skäller ergens tegenaan loopt. Toch weerhoudt deze kap Skäller ervan om aan de wonden te komen. Wij zijn fan 😉

Het is maar een hond!

Mooi niet dus! Onze hond of eerder, onze honden, waren, zijn en worden nooit “maar een hond”!

Gisteren werd Skäller helaas door een ongeluk door stom ongeluk overreden door een auto. Het gevolg is een dubbele breuk van zijn linker onderarm, voorpoot dus. Omdat beide botten gebroken zijn, moet Skäller vandaag geopereerd worden. Er is namelijk geen inwendige, stevige steun meer in die poot. De kans op slechte genezing of alsnog een operatie over enkele weken was te groot als zijn poot nu meteen gespalkt werd. En die operatie zou lastiger zijn dan nu, doordat er dan al botvorming zou zijn op botten die niet recht boven elkaar staan. 

Natuurlijk gebeurde het ongeluk om 18h, en waren we aangewezen op een andere dierenarts. Skäller lag eigenlijk achterin de auto. Hij was echter gaan zitten, en dat leek niet zo handig met rijden. De kans op vallen vond ik nogal groot, omdat hij maar op één voorpoot kon steunen en daarom niet stabiel zat. Ik besloot op de achterbank te gaan zitten. Voor de kleine afstand naar de dierenarts wilde ik tussen de kinderstoelen gaan zitten. Maar voor ik zat, klom Skäller al over de leuning heen en hing op schoot. Ik pas nog in Nora’s stoel 😂 

Gelukkig troffen we een fijne praktijk. Na de onderzoeken en een foto zagen we al snel de dubbele breuk. Doordat Skäller niet op zijn pootje kon staan, vermoedden we dit al. De praktijk regelde de doorverwijzing naar een orthopeed heel snel en we konden de volgende ochtend al met Skäller terecht. 

De dierenarts legde voor de nacht wel een nood-steunverband aan en gaf Skäller een pijnstillende injectie. Toen die begon te werken waren we ondertussen alweer thuis met hem. Skäller wilde ons vooral naast zich. Uiteindelijk at en dronk hij toch nog wat. Mijn plaats was op de bank vannacht. En Skäller? Die besloot ondanks zijn zere poot toch op de stoel te springen! Eraf bleek onmogelijk, ik moest hem tillen… 

Terwijl ik me oprichtte toen ik hem op de grond zette, sprong hij op de bank. 

Onder een luide piep probeerde Skäller na een tijdje om te draaien. Dat draaien lukte niet, maar ik mocht hem helpen. Uiteindelijk lag hij, en konden we de nacht in. 

Na een uurtje of twee wilde hij toch weer van de bank, het was ondertussen half 5. Dat lukte met mijn hulp en een piep 😦 Ik kon hem kalmeren en hij kwam naast mijn bankbed liggen. Een halfuur aaisessie verder sliep hij weer en kwamen we de rest van de nacht rustig door. Zometeen gaan we naar de kliniek. Ik ben er nu al zenuwachtig van!

Wij hebben in ieder geval het geluk dat we de keuze om Skäller te laten opereren niet hoeven laten afhangen van geld. De operatie is niet goedkoop, maar Skäller is verzekerd. Los daarvan, kunnen we de kosten dragen als die hoger worden dan vergoed. De keuze om Skäller te laten behandelen is dan ook alleen op medische grond, en daar zijn we dankbaar voor. Onze hond is niet “maar een hond”. 

Onze hond heet Skäller, Skäller heet onze hond. 

Ballen!

Vorig weekend werd Feyenoord landskampioen en deze week kan Ajax de Europa League winnen. En dat is zo ongeveer ook het enige dat ik heb meegekregen van “het voetballen” dit seizoen. Voetbal interesseert mij dan ook helemaal niets 😂

Ik doel met de titel meer op ballen in de lucht houden. Daarom geef ik een inkijkje in een gemiddelde maar zeker geen standaard week voor mij. Ik neem je mee in mijn spanningsveld en overlap tussen privé en zakelijk, met de vele varianten die beiden kennen. 

Laat ik voor het gemak op maandag beginnen. Nora start vandaag een intensief logopedie-traject in Eindhoven. David is daarom thuis, en brengt Menno naar m’n schoonouders. Ik help Nora met aankleden en haar ontbijt. Dan knutselen we samen en als David terugkomt is het al snel tijd om naar Eindhoven te gaan. 

Rond 16.15 zijn we weer thuis, waar ik de autosleutels overneem. Om 17h word ik deze week in Den Bosch verwacht voor een bijeenkomst in het provinciehuis. Qua planning niet ideaal, ik was graag thuis gebleven om na die intensieve behandeling met Nora en David samen “bij te komen”. 
Na de provinciale vergadering rij ik terug richting Dongen, voor het halfjaarslijkse overleg met de adviesraad, fractievoorzitter, wethouder en mezelf (als vice-fractievoorzitter). Om 22h ben ik thuis en kan ik nog wat eten bij een aflevering Elementary op Netflix. 

Volgen jullie het nog? Dinsdag breekt aan, Nora wordt vrolijk wakker, Menno is boos dat hij in z’n eigen bed wakker wordt. Tja, dan moet ’t mannetje ’s nachts maar over komen 😉 Nora gaat vrolijk naar school en de zorg voor Menno wordt overgenomen door m’n moeder. Ik vertrek naar boven om te werken: poppendragers en buikbanden staan op de planning. Tussendoor hang ik nog aan de telefoon voor de Oranjevereniging en spreek ik de vergadering van gisteravond nog door. 

Nora loopt de avondvierdaagse, dus we moeten op tijd eten. Mam is zo lief nog even langs te winkel te gaan, zodat ik nog net een tikje meer kan doen. Zes poppendragers komen af, en de stof voor 8 buikbanden ligt geknipt. Ik kook snel macaroni en om 17.50 staan we op het schoolplein. Vanavond ben ik verkeersregelaar op de 3,5km route, dus hesje aan en fietsen! Om half 8 zijn we alle 4 weer thuis, en help ik nog even de kinderen in bad te doen. Opschieten, want de evaluatievergadering van Koningsdag wacht alweer. Ook vanavond ben ik om 22h  weer thuis. En ook vandaag sluiten we af met een aflevering Elementary. 

Woensdag, de eerste zomerse dag van 2017! Vandaag mag ik beide kindjes wakker maken. Nora vindt het best, en na het ontbijt lever ik haar met een goed humeur op school af. Menno wil niet naar de peuterspeelzaal en probeert eronderuit te komen door niet te ontbijten. Net als vrijdag, mislukt ook deze poging en kiest hij er toch voor te ontbijten tijdens het uitlaten van Skäller. Ik maak eerst wat banden af, en log dan in voor een webinar. Helaas, deze is verspilde tijd: alleen maar reclame over hoe goed deze dame is en we vooral haar cursus moeten volgen om de onderwerpen die ze noemt ook echt te leren. Ik log weer uit en heb nog even overleg met de Oranjevereniging over de financiën. De peuterspeelzaal is maar 2,5h, dus haal ik Menno weer op. Bij thuiskomst vind ik een onverwachte envelop die overleg met de gemeente vereist (iets met verkeerd adresseren wat uitloopt op dwangbevelen en incassokosten). Snel Menno op bed gelegd en telefoon gepakt. Bellen dus, met gemeente en bestuur. Binnen de kortste keren is het tijd om Nora uit school te halen. We maken samen de lunch klaar en halen Menno uit bed. Met dit prachtige weer, gaan we lekker naar de Efteling! Daar genieten we in een rustig park van picknicken, de sprookjesboomshow en de speeltuin. Op de terugweg halen we boodschappen om pannenkoeken te eten vanavond. Na het eten brengen we Nora weer naar de avondvierdaagse en halen we haar ook weer op. Vanavond kan ik het bedritueel meedoen, fijn! De avond vul ik met voorbereiden van de bijeenkomst van Lokaal Brabant, komende zaterdagmorgen. Hè hè, dat was dag 3…

Luie donder(dag) doet z’n naam eer aan. Menno is niet fit, en wil alleen bij mij hangen. Het huishouden “roept”, de doek biedt de oplossing. Tijdens de wandelingen van en naar school, en het uitlaten van Skäller zit meneer toch meestal al in de drager. Maar vandaag wordt de tussentijd opgevuld door de draagdoek. Met extra bepakking het huishouden doen is wel een tikje zwaarder dan gewoon, maar goed, het is ook heel wat waard om m’n peuter niet letterlijk aan m’n been te hebben hangen. 

Na het huishouden, boodschappen en lunch, gaan Menno en ik even naar Dongen voor hondenvoer en presentjes voor ná de avondvierdaagse. Ook in Dongen draag ik verder: double sling Shoulder to Shoulder in het wild geknoopt 😉

Ook de wandeling naar en van de logopediste gaat vandaag in de doek, net als het eten koken. Om half 6 “takel” ik Menno van m’n rug en om 18h ben ik weer paraat als verkeersregelaar. Na thuiskomst pak ik snel de auto om nog naar een raadsinformatieavond te gaan. Zo, dat was me de dag wel weer hoor. 

Vrijdag, de laatste dag van de avondvierdaagse! Overdag ben ik naar Den Bosch voor een paar commissie-vergaderingen van Provinciale Staten. De autorit er naartoe gebruik ik voor een telefonisch overleg voor de lokale politiek. ’s Middags beluister ik de Statenvergadering en bel nog een tijdje “lokaal”. Op de terugweg haal ik meteen frietjes, dat kennen de kinderen ondertussen voor vrijdagen. Na het eten brengen we Nora naar school voor de laatste wandeling van de avondvierdaagse dit jaar. Samen met David en Menno laat ik Skäller uit en daarna pak ik de logeerkoffers van de kinderen in: ze gaan bij opa en oma Kunst logeren. Het inhalen van de lopers is gezellig. Vol trots neemt Nora haar snoep aan en we wandelen samen het laatstse stukje naar school. De kinderen gaan met opa en oma mee. Wij sluiten de avond maar weer af met een aflevering Elementary. 

Zo, weekend! Zaterdagmorgen vertrekt David naar de jaarlijkse rommelmarkt van Euterpe in het dorp. Ik ga naar een politieke bijeenkomst van de provinciale partij in Etten-Leur. Na een geslaagde ochtend kleed ik me om, ik ga nog even kijken op de rommelmarkt en help met opruimen na sluiting. Een snelle douche volgt, waarna we samen de kinderen ophalen. Boodschappen doen schoot er nog bij in, dus we besluiten in de stad een hapje te gaan eten. Als de kinderen op bed liggen, bekijken we de aankopen van vanmiddag: puzzels, spellen, speelgoed en boekjes voor de kinderen en wat gereedschap voor de tuin. 

Ja hoor, de zondag breekt aan. Nou is dat meestal een dag zonder verplichtingen van werk en politiek. Maar deze week is een uitzondering en vandaag ga ik mee naar de inschrijving voor De Dongense DorpsQuiz (DDDQ). We komen vlot door de aanmelding heen en zitten om 11 uur al in de tuin aan de koffie. ’s Middags gaan we naar de Dag van het Park in Dongen. Het was er gezellig en we vermaakten ons prima. Een snel rondje Jumbo later gingen we aan het einde van de middag met de boodschappen naar huis. Eten, bad en bed voor de kinderen volgde, en wij ploften op de bank. 

En dat was de week 😉

Liefs uit Londen

Het klinkt bij als de bekende regel en titel van het nummer van Bløf. Voor de jongere lezers onder jullie is het misschien zelfs een onbekende single? Toegegeven, ondanks dat ik de tekst nog steeds kan meezingen moest ik het even opzoeken 😉 Het album is uitgebracht in 1997, de single “Liefs uit Londen” was een hit in 1998. Uhm, dat is dus toch al weer een (kleine) 20 jaar geleden, een generatie dus!

Generatiekloven bestaan niet alleen in de muziek en muziekkennis… Afgelopen week waren we met de kinderen op vakantie in Londen. We hebben heerlijk 7 dagen door die mooie stad rondgesjouwd. Letterlijk in dit geval, want zowel kleuterdochter als peuterzoon zagen de stad vooral vanaf onze ruggen. Nora en Menno hadden voor de gelegenheid allebei een nieuwe drager gekregen. Nora had een hele toepasselijke, van Efteling “Jokie in Londen”, print op haar rugpand. Menno’s drager had een rugpand van “Jokie in China”. Ik kreeg onze kleine vasthouder niet zover dat hij akkoord ging met een rugpand van oude, Engelse race-auto’s. Het was mij de discussie niet waard om toch die drager te maken en iedere keer een weigerende zoon in die drager te moeten hangen. Jammer, maar ik maak de drager bij gelegenheid nog wel eens. 

Op Nora’s drager staan ook de bekende Engelse telefooncellen afgebeeld. Als we het dan toch over een generatiekloof hebben… We hadden de hele vakantie heel wat uit te leggen aan onze nieuwsgierige kleuter. De meeste informatie werd direct voor waar aangenomen. Maar dat we nog niet zo lang geleden geen mobiele telefoons hadden?! En dat we vroeger ook niet konden rondlopen met de telefoons?! Dat vond ze toch echt heel erg vreemd en verwarrend. 

De Tower of London en de Tower Bridge maakten veel indruk, vooral op Nora. We kregen een spervuur aan vragen, en die werden bij steeds herhaald als we weer langs de Tower of de Bridge kwamen. De glazen vloer boven in de Tower Bridge vonden ze allebei geweldig. 

Het transportmuseum is een aanrader voor jong en oud. Er wordt een mooi overzicht gegeven over openbaar vervoer in Londenvan vroeger tot nu. Bijzonder om dat zo duidelijk uitgelegd en in beeld gebracht te zien. Tijdens de reis door de tijd wordt ook de groei van Londen getoond. Simpele aantallen en kaartjes die de enorme toename in bevolking weergeven. Het openbaar vervoer heeft zich hierbij heel goed ontwikkeld. Paard en wagen, paardentram, metro en bus: de veranderingen en technologische vooruitgang hebben heel wat teweeg gebracht. Het is bijzonder dat een zo ontzettend dichtbevolkte stad niet volledig dichtslibt, wat te danken is aan een heel goed en betaalbaar openbaar vervoerssysteem. 

Het bezoek aan de Cutty Sark was ook een groot succes. Het was voor beiden een hele belevenis om op zo’n groot schip te lopen,, te leren over de lange reizen en wat men vroeger allemaal op die lange reizen meenam. Menno beseft dat nog lang zo goed niet als zijn grotere zus, maar ook hij genoot van de spelletjes en het rondlopen op het schip. Nora bleef het verrassend vinden dat er vroeger geen supermarkten waren, of vliegtuigen en boten die “even” het eten aanvoerden zoals nu. Dat is wel wat meer generaties geleden dan 20 jaar, ook wij beseften ons weer duidelijk dat we in een veel luxere tijd leven dan nog niet zo heel lang geleden. 

Off we go!

Ja hoor, het is weer zover, we gaan maar weer eens op vakantie 😉 Over een kleine twee weken zijn we 10 jaar getrouwd. Dat vonden we een mooi moment om een tripje naar Londen te boeken. 

Sinds Nora 5 jaar is, zijn we gebonden aan de schoolvakanties. De reis een weekje uitstellen, was daardoor niet echt een optie. Het gevolg is wel, dat we dit jaar tijdens Dodenherdenking niet in ’s Gravenmoer zijn. De groep verkeersregelaars om een veilige afsluiting rondom het monument te verzorgen is gelukkig groot dit jaar. Dus ookal ben ik er dit jaar niet bij, vanaf afstand alvast veel dank aan deze vrijwilligers!

Helemaal tegen mijn natuur in, gaan we met de trein op reis 😉 Op zondagmorgen nemen we al vroeg de internationale trein richting Brussel en van daaruit de Eurostar naar Londen. Voorlopig gaan we er maar vanuit dat alles goed gaat. Op het moment dat we de reis boekten, hadden we voldoende overstaptijd in Roosendaal en Brussel. Ondertussen blijken er allerlei werkzaamheden te zijn dit weekend op het traject tot en met Brussel. De reis wordt dus een tikje anders… In plaats van makkelijk parkeren en opstappen in Gilze-Rijen, nemen we nu meteen de internationale trein in Lage Zwaluwe. Door de werkzaamheden moeten we overstappen in Antwerpen en Brussel om uiteindelijk in Brussel-Zuid de Eurostar te kunnen nemen. Het is maar weer eens bewezen, het openbaar vervoer en ik zijn geen gelukkige combinatie 😉 

Ook de hotelkamer is al geboekt, nu hoef ik alleen nog even de tassen in te pakken. We hebben een hotel gevonden dat niet te ver van het centrum ligt, en lekker dichtbij een metrostation is. Het zal best even wennen zijn, om deze keer met de kinderen door de stad te “sjouwen”. De dragers voor Nora en Menno liggen klaar. Nora gaat in ieder geval in stijl met een drager van Jokie-in-Engeland stof. Menno wilde geen drager met Engelse race-auto’s, hij koos voor Jokie-in-China-stof. Ik kon kletsen wat ik wilde, maar ik kreeg hem niet overtuigd. Jammer maar helaas! Als er iemand interesse heeft in een drager met klassieke Engelse race-auto’s, hoor ik het graag. Ik zag de drager al helemaal voor me namelijk…

Voor het geval je het je afvraagt, Skäller blijft goed verzorgd thuis! Mijn ooit kleine neefje komt bij ons in huis om voor hem te zorgen en op het huis te passen. Superlief en ideaal voor Skäller en ons!